Het verdwijnen van Den Haag (deel 1)

Ingewikkelder en minder leesbaar. Opdat de lezer in ieder geval denkt dat regeren een zware taak is. Wie is dat eigenlijk, die lezer? De kiezer, de belastingbetaler, de consument? Wacht, ik weet het: de lezer is voor 1/16.000.000ste baas van die meneer. Of, wat populairder: de 'Shareholder', medebelanghebbende.

En Meneer Donner wil energie (als in budget, schaarse midddelen) vrij maken zodat de ontvanger van de boodschap de indruk krijgt dat de regering een zware taak heeft.

Is regeren dan zo eenvoudig?

En denkt de lezer dat?

Of vraagt de lezer zich af hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat de regering, in antwoord op het onveilige rotzooitje dat we buiten ervaren, energie steekt in het geheimzinniger maken van zijn bezigheden.

Spannend. Langerzamerhand wordt de discrepantie tussen vraag en aanbod op het gebied van publiek bestuur zo groot dat verandering niet uit kan blijven. De vraag is zo oud als de mensheid: Een veilig plek waar de kinderen en kleinkinderen zich kunnen ontwikkelen tot mensen op wie ze trots zijn. Het antwoord op deze vraag had bijna niet verder weg kunnen liggen. Geboden wordt een -als onveilige plek ervaren- wereld, met grote zorgen over een aantal structurele zaken als onderwijs, zorg en democratie.

Ben benieuwd wie dit gat in de markt gaat vullen. Het lijkt erop dat de tendens naar een open source society en bedrijfsvoering doorzet. De Gates Foundation doet het Marshallplan niet zo dunnetjes over in Afrika, Nike stopt met geheimzinnig doen over productie..
En wat wil Donner? Die wil dat de lezer denkt dat het ingewikkeld is.