Emotional economy

De discussie is dan eindelijk losgebarsten.
De vrouw is ontdekt.

Het heeft moeten duren tot na het uiterlijk vertoon van de Metroman en tot na de onstuimige groei van de social software.

De reacties verbazen me.


Sinds zomer vorig jaar hebben we het thema vrouwen/economie in onderzoek, en ik val telkens weer van mijn stoel van de reacties die ik op deze materie krijg.
Ongeloof en verontwaardiging alom. Ongeloof over de cijfers. Verontwaardiging vanwege de gedachte dat niet iedereen denkt als een man. Terwijl er over deze materie al enige jaren goede literatuur en mooie cijfers voorhanden zijn.
Snap het niet. Het zijn toch gewoon marktkansen die men laat liggen door zo te schamperen?

De vrouw die in Marco's visualisatie, op zoek naar een pak melk, 134 dollar stukslaat is toch de droom van iedere marketeer?
En ja, er zijn grote verschillen.
In de manier van informatie vergaren, in het nemen van beslissingen en in de (lange termijn) verwachtingen ten aanzien van de aankoop.
Vrouwen ervaren meer nuance in de signalen die ze ontvangen. Communicatie zegt hen als het ware meer dan mannen. Daarin zijn ze inderdaad gevoeliger. dat maakt ook dat ze zich b.v. eerder dan mannen achtervolgd voelen door CRM acties.

Vrouwen ervaren meer emoties en wegen deze emoties mee in hun beslissing en de waarde die ze ergens aan toekennen. Ze bedrijven een emotionele economie, (iets waar steeds meer economen aan durven), een economie waarin gunsten, aandacht en tijd net zo goed worden meegeteld als geld.

Vrouwen plegen meer overleg met gelijkgezinden alvorens tot een beslissing te komen.
De beslissingen die ze nemen hebben de vorm van het aangaan van relaties. Hierin zijn ze loyaler dan mannen. Ze zijn loyaler tot het tegendeel bewezen is, dan zijn ze harder in het verbreken van relaties.

en zo nog wat van die dingen..