Hoezo krediet crisis? (deel 2)

Beeld: Freecard, 1996

Rotterdam, 11 oktober 2008.

Mevrouw,

Die traditionele marketing en de bijbehorende miljarden die dagelijks in wegwerpmedia opgestookt worden, is dat niet uw echte kredietcrisis? 

Alleen in Nederland, in 2005, al meer dan 5 miljard reclamebestedingen. Mee met de rotte vis, elke dag weer.  Allemaal om elkaar voor het lapje te houden. Om mij en mijn vrienden te overtuigen, te misleiden.

Van het voordeel van de ene hamburger boven de andere, over politici die keihard blijven liegen, niet 1, maar wel 4 keer. Voor veel geld gadegeslagen en verspreid door kostbare media, door lieden die allemaal op hetzelfde moment, vanuit hetzelfde perspectief, dezelfde geregisseerde nieuwtjes volgen...

Ja sorry hoor, mevrouw...

Maar ik stond erbij, en keek ernaar. Bij de 100 schattige meisjes werden opgehitst door de regisseur van een serieus nieuwsprogramma. Of ze maar even gek wilden doen, want de redactie wilde een item over een hype, iets met een bandje dat plots, oh help, via ‘ het internet’ groot was geworden. Of ze even hysterisch wilden gillen. Op de achtergrond stond de platenbons achter het bandje te glimmen, allemaal gratis reclame, voornamelijk bekeken door lieve oma’s die snel naar de platenzaak zouden rennen om de kleinkinderen op dat plaatje te trakteren.

Die miljarden? Die gaan nog steeds op aan ‘milieuverziekende’ mailings aan diezelfde oma’s. De mijne is 72 en ze kreeg vorige week, via haar klantgerichte ‘adviseur’, de vraag of ze een begrafenisverzekering wilde, aangeboden door hun betrouwbare relatie, Fortis. 

Dit was trouwens nadat hetzelfde journaal melde dat Fortis ‘omgevallen was’. Wie zijn die mensen die over die miljarden gaan eigenlijk, de Biereco’s ofzo?



U verkoopt verdorie hamburgers aan me terwijl u een chockdoc uitzendt over een  hongersnood. Wat denkt u? Dat wij gek zijn, dat wij monsters zijn?

Denkt u werkelijk dat ik nog iets serieus neem van hetgeen de media over mij uitkotst?

Wij vertrouwen u niet meer, schreef ik al. Wij willen inzicht in uw boeken. Nee, niet via mensen, die zijn te volgzaam,  manipuleerbaar en beïnvloedbaar. Veel te riskant.