Niks geen generatiekloof. Gouden Generatie Kans
De senioren nemen de macht over de nutstaken over.
Deze stelling deponeer ik her en der. Meestal met veel frictie tot gevolg.
Frictie is interessant. Het onderscheidt. Duidt de 'tipping points'.
Toch betreft het slechts een logisch gevolg van een aantal glasheldere ontwikkelingen.
Ten eerste is de senior van vandaag en morgen fitter en capabeler dan ooit eerder in deze levensfase.
Ook is de senior welvarender dan ooit.
In de basisbehoeften is voorzien. Vaak is er ook nog een eigen huis, wat een prettige financiële buffer betekent.
Het tijdsbeeld dat deze senior op zijn netvlies heeft zijn de jaren '60 waarin hij zijn waarden formeerde. De wereld moest democratischer, de verzuiling werd verworpen. Sex moest vrij en de jeugd had de toekomst. Het vertrouwen in de kerk werd ingeruild voor vertrouwen in de staat, die nu ook vrijwel volledig gerund wordt door de iets jongere massa van deze groep.
Ook maakt dit tijdsbeeld dat deze senior nogal gedreven wordt door macht en aanzien. Een zeer mannelijke generatie die wil winnen, gaat voor individuele winstmaximalisatie.
Genoeg eerzucht dus om de opgedane wijsheid uit te willen dragen.
Mooie bijkomstigheid is dat de aantallen in deze groepen zo groeien dat de Wired spreekt van een verhouding 1 op 20 in 2030. Elk kind heeft dan, statistisch gesproken 20 spreekwoordelijke grootvaders, raadgevers, helpers, steuntjes in de rug.
Dus, stel dat we een groot aantal problemen in een keer oplossen door de praktijkervaring van de oudere generatie om te zetten in bevoegd coachschap. Daar deze coaches van grote waarde zijn voor de gemeenschap verdienen ouderen daarmee goodie points. Het aantal goodie points bepaalt de hoogte van de belasting die deze senior betaalt, ze dragen immers een steentje bij met wat ze kunnen, met wat ze leuk vinden. Ze voegen waarde toe.
Deze lieden hebben twee dingen die voor de jongere generatie van zeer groot belang zijn. Ervaring en Kennis.
De jongere generatie, de netwerkgeneratie, de Einsteingeneratie, de gamers, generatie Y, Generatie 9/11 - hoe u ze ook noemt - kenmerkt zich door pragmatisme, gedrevenheid en door een positieve wens het nut te optimaliseren, en is volledig wereldwijd verbonden door het net.
Het meest belangrijk lijkt mij het feit dat deze jongeren niet zoveel tegen hebben op die ouderen. Deze jongeren zijn door een speling van het lot - te weten: de volledig doorgeslagen emancipatie - grotendeels opgevangen door deze grootouders. En ik ken ze, de oma34's, die vrolijk mee msn-en met hun kleinkinderen.
In de Amerikaanse Seniorensteden bestaat een enorme vrijwilligerseconomie. Ze hebben tijd, dus als er geen baas is die zeurt of een prikklok die dicteert, dan is een beetje werken helemaal zo slecht nog niet.
De senioren nemen het onderwijs over.
Deze stelling poneerde ik alweer een tijdje geleden tijdens een discussie over de toekomst van het onderwijs. Gehoon was mijn deel.
Ik durf verder te gaan. De vergrijzing gaat Europa redden en, met een beetje geluk, de wereld.
Deze stelling deponeer ik her en der. Meestal met veel frictie tot gevolg.
Frictie is interessant. Het onderscheidt. Duidt de 'tipping points'.
Toch betreft het slechts een logisch gevolg van een aantal glasheldere ontwikkelingen.
Ten eerste is de senior van vandaag en morgen fitter en capabeler dan ooit eerder in deze levensfase.
Ook is de senior welvarender dan ooit.
In de basisbehoeften is voorzien. Vaak is er ook nog een eigen huis, wat een prettige financiële buffer betekent.
Het tijdsbeeld dat deze senior op zijn netvlies heeft zijn de jaren '60 waarin hij zijn waarden formeerde. De wereld moest democratischer, de verzuiling werd verworpen. Sex moest vrij en de jeugd had de toekomst. Het vertrouwen in de kerk werd ingeruild voor vertrouwen in de staat, die nu ook vrijwel volledig gerund wordt door de iets jongere massa van deze groep.
Ook maakt dit tijdsbeeld dat deze senior nogal gedreven wordt door macht en aanzien. Een zeer mannelijke generatie die wil winnen, gaat voor individuele winstmaximalisatie.
Genoeg eerzucht dus om de opgedane wijsheid uit te willen dragen.
Mooie bijkomstigheid is dat de aantallen in deze groepen zo groeien dat de Wired spreekt van een verhouding 1 op 20 in 2030. Elk kind heeft dan, statistisch gesproken 20 spreekwoordelijke grootvaders, raadgevers, helpers, steuntjes in de rug.
Dus, stel dat we een groot aantal problemen in een keer oplossen door de praktijkervaring van de oudere generatie om te zetten in bevoegd coachschap. Daar deze coaches van grote waarde zijn voor de gemeenschap verdienen ouderen daarmee goodie points. Het aantal goodie points bepaalt de hoogte van de belasting die deze senior betaalt, ze dragen immers een steentje bij met wat ze kunnen, met wat ze leuk vinden. Ze voegen waarde toe.
Deze lieden hebben twee dingen die voor de jongere generatie van zeer groot belang zijn. Ervaring en Kennis.
De jongere generatie, de netwerkgeneratie, de Einsteingeneratie, de gamers, generatie Y, Generatie 9/11 - hoe u ze ook noemt - kenmerkt zich door pragmatisme, gedrevenheid en door een positieve wens het nut te optimaliseren, en is volledig wereldwijd verbonden door het net.
Het meest belangrijk lijkt mij het feit dat deze jongeren niet zoveel tegen hebben op die ouderen. Deze jongeren zijn door een speling van het lot - te weten: de volledig doorgeslagen emancipatie - grotendeels opgevangen door deze grootouders. En ik ken ze, de oma34's, die vrolijk mee msn-en met hun kleinkinderen.
In de Amerikaanse Seniorensteden bestaat een enorme vrijwilligerseconomie. Ze hebben tijd, dus als er geen baas is die zeurt of een prikklok die dicteert, dan is een beetje werken helemaal zo slecht nog niet.
De senioren nemen het onderwijs over.
Deze stelling poneerde ik alweer een tijdje geleden tijdens een discussie over de toekomst van het onderwijs. Gehoon was mijn deel.
Ik durf verder te gaan. De vergrijzing gaat Europa redden en, met een beetje geluk, de wereld.
Labels: babyboomer, generatie 9/11, toekomst. feminiene waarden
posted by JustienMarseille at 11:10
. -->
2 Comments:
Dag Justine,
Ik kan me nog goed herinneren dat je dit hebt gezegd tijdens ons gesprek bij Colby. En het is in m'n hoofd blijven hangen. Ik vind het een mooie stelling en ben ten dele bereid deze te onderschrijven.
Kijkend naar mijn ouders, de één net gestopt met werken de ander zal dat over een jaar doen, dan geloof ik dat deze een belangrijke rol zullen vervullen in de toekomst.
Tegelijkertijd kijk ik ook naar hun generatiegenoten en zie ik een in zichzelf gekeerde groep die niets liever doet dan zich terugtrekken uit de maatschappij, die een balletje slaat op de golf- danwel tennisbaan, die elke ochtend het zwembad domineert.
Als de vergrijzing Europa gaat redden dan is dat door dezelfde, zeer kleine (misschien zelfs wel elitaire) groep die in de jaren zestig/zeventig een boel heilige huisjes omver heeft getrapt. Die kleine groep heeft een levenshouding die ook doorwerkt tot na het pensioen.
Ik vraag me alleen af of die groep nog wel groot genoeg is om de verandering te brengen. In de loop der jaren zijn veel van die groep hun wilde haren kwijtgeraakt. Gezien hun eigen rijkdom (geestelijk, sociaal, inkomen) zijn er misschien te weinig prikkels om te veranderen.
Wat denk jij? Is die groep groot genoeg om verandering teweeg te kunnen brengen? Klopt mijn beeld van een in zichzelf gekeerde generatie? Of juist helemaal niet? Zijn er meer mensen van die generatie genoeg betrokken bij de maatschappij dan ik denk?
De vraag is niet of de groep groot genoeg is, maar of haar mening de rest van de groep zal beinvloeden.
Wordt hun gedrag van deze innovators gevolgd of afgewezen? Daar gaat het om. Immers de mass volgt het voorbeeld dat ze het best past. Gaan hun helden de andere kant op, dan zullen ze deels meegaan.
Leuke vervolg vraag lijkt me dan ook, welke rol spelen je ouders in hun netwerk?
Post a Comment
<< Home