Van praten naar luisteren
In het huidige marktonderzoek ligt de sturing bij de zender, degene die de vraag stelt.
Het is de maker van het blikje cola die respondenten geld betaalt om in een onnatuurlijke onderzoeksomgeving iets te zeggen over het product.
(Vaak is hierbij, achter glas, de betaler ook aanwezig.)
Een onnatuurlijke setting geeft weinig kans op daadwerkelijk inzicht.
De respondent wordt immers betaald en bekeken, omstandigheden die de spontaniteit en de originaliteit van de uitgesproken meningen niet echt bevorderen.
De enorme hoeveelheid aan particuliere informatie die nu op het web ontstaat doet vermoeden dat deze ouderwetse, ietwat zeurende, manier van marktonderzoek snel verleden tijd zal zijn.
Hoe vaak en wat door wie gezegd wordt is op het net is nu al goed te volgen.Niet alleen de
frequentie waarmee een merk of product genoemd wordt is te meten, en zelfs af te zetten tegen de concurrentie, maar ook meer kwalitatieve gegevens zijn zo uit het net te halen.
Van sites als Flickr.com kunnen we bezoekersprofielen inschatten, deze bezoekersprofielen (zijn het innovators, early adopters, laggards etc) in combinatie met de door deze bezoekers aangedragen content geven een goed beeld van het leven en de bezigheden van echte mensen, niet verstoord door betaalde wenselijke antwoorden of onnatuurlijke situaties. Vermakelijk en interessant zijn de 'tags', labels die door de gebruikers op objecten van henzelf en anderen worden geplakt. Hiermee krijgen we toegang tot de gedachteframes en scripts van de consument.
Voor opiniepeilingen geldt net zo'n verhaal.
Door middel van een analyse van belangrijke opinieblogs kan ingeschat worden welke opinies leven, hoe sterk ze zijn en hoe snel ze zich verspreiden onder welke groepen.
Vervolgens kunnen we via de comments zien hoe 'men' hierop reageert.
Hiermee is het internet een spiegel geworden.
En raakt de producent zijn sturende rol verder kwijt.
Discussies hierover zijn ook te volgen op
marketingfacts en
innovatieland.org.
. -->