De resultaten van 40 jaar seksuele revolutie, deel 1.

Van "Goedemiddag mejuffrouw?"
naar "Potje geyle neuquesex dan maar?"

Vorig jaar viel ons de obscure eer te beurt genoemd te worden op GeenStijl.
De commentaren waren de gebruikelijke: vunzig en grof. Verwijderd dan ook maar.
Het gevoel dat achterbleef was dubbel.
De vunzige uitnodigingen tot intimiteiten -in 100% correcte GeenSpelling- kwamen uiteindelijk niet eens zo pervers over. Het leken bijna vriendelijke begroetingen, uitnodigingen tot een leuk gesprek.

'Neuquen dan maar, mevrouw Marseille?'

Dezelfde vreemde gewaarwording had ik bij een bezoek aan het virtuele Amsterdam in Second Life. Men beklimt en bespringt elkaar daar via het toestenbord als ware het een spelletje Mens Erger Je Niet.
Seks verworden tot een openingszin, een begroeting, meer niet.

De toekomstige waarde van de anonieme reactie

Er is een leuke rel gaande tussen Fransisco van Jole en Geenstijl. Een rel die ondertussen ook de Tweede Kamer heeft bereikt.

Wat is het geval?
In een serie van wederzijdse pesterijen heeft Geenstijl op horkerige wijze geweigerd deel te nemen aan een debat dat voorgezeten wordt door Van Jole. Dit gebeurde daags nadat Van Jole aandacht besteedde aan het teruglopen van het aantal lezers van het populaire weblog.

Het onderwerp van de rel is “anoniem reageren op weblogs”, waarover 2juli een debat plaatsvindt in de Unie in Rotterdam. "Laf" zegt het ene kamp, "Een gevaar voor de journalistiek" wordt zelfs geroepen. "Vrijheid van gedachten" stelt Geenstijl. De vele lezersreacties op de weigering logen er niet om. Naast de gebruikelijke schofferingen richting van Jole was vooral de kritiek op de lompheid en lafheid van de redactie van Geenstijl interessant.

Jammer genoeg wordt er opvallend weinig gesproken over de onderzoekswaarde van deze reacties. Reacties die zowel kwantitatief als kwalitatief meetbaar zijn en veel informatie bevatten over (wijzigingen in) de houding ten aanzien van markt en samenleving. Kwantitatief meetbaar is het aantal reacties, het aantal mensen dat de moeite neemt om iets te zeggen over een onderwerp. Kwalitatief analyseerbaar is de inhoud van de reacties. Uit allebei valt veel te leren. Ze geven een eerlijker beeld van de gevoelens die leven in de maatschappij dan vierjaarlijkse verkiezingen, eendimensionale referenda of overgeorganiseerde en voorgeprogrammeerde debatten.

Zo kreeg Van Joles vermeende ingezonden brief over de ruwheid van de Geenstijl in 2005 meer dan 700 reacties (zelfs op Geenstijl is dit veel) en waren opvallend veel reageerders het eens met de strekking van de brief.

Anders dan te discussiëren over de vraag of die anonieme reacties kwetsend en laf zijn (beide is vaak het geval) zou de discussie zich beter richten op de (toekomstige) waarde die het al dan niet anoniem reageren zou kunnen hebben.

Hopelijk is de langlopende heisa tussen de helden Van Jole en Geenstijl een ware hoax en bundelen beide innovatieven hun energie en ervaringen in een gezamenlijk verhaal over de waarde van betrokken lezer in de wereld van morgen.